Od początku działalności Stowarzyszenia funkcjonowała świetlica terapeutyczna dla dzieci korzystających z rehabilitacji. Były to dzieci  w wieku przedszkolnym, szkolnym, a także młodzież, która ukończyła indywidualny tok nauczania w zakresie szkoły podstawowej, a ze względu na dysfunkcję ruchu nie mogła kontynuować nauki w żadnej szkole średniej.

Kiedy warunki lokalowe poprawiły się utworzono w ramach świetlicy terapeutycznej trzy grupy terapeutyczne: przedszkolną, dzieci szkolnych      i starszych oraz dzieci leżących głęboko upośledzonych.   Realizują   one   autorski   program wychowawczo – terapeutyczny przeznaczony do pracy z dziećmi    w przedszkolu specjalnym, głównie dla dzieci z dysfunkcją ruchu i wolniej rozwijających się w wieku przedszkolnym. W programie wykorzystane zostały elementy metody W. Sherborne  oraz elementy znanej metod, której twórcami są M. Ch. Knill - programy „ Świadomość ciała, kontakt  i komunikacja”.

Terapia zajęciowa, ergoterapia, leczenie pracą lub zabawą jest formą leczenia usprawniającego, uzupełniającego lub kontynuującego ćwiczenia.     Pobudza wszystkie sfery życia człowieka: 1/psychiczną – pomaga w wypełnianiu czasu choroby odpowiednim     ukierunkowaniem zainteresowań możliwych w związku    z obniżoną sprawnością ruchową, 2/fizyczną   -  jest kontynuacją ćwiczeń ruchowych,    3/zawodową ( edukacyjną) – przygotowuje do podjęcia nauki lub pracy    zawodowej.

Zajęcia prowadzi instruktor terapii zajęciowej lub pedagog ściśle współpracując z lekarzem, psychologiem, logopedą, fizjoterapeutami  i innymi członkami zespołu terapeutycznego.

W grupie terapeutycznej dzieci szkolnych wykorzystuje się jedną     z form terapii zajęciowej jaką jest arteterapia ( leczenie sztuką ). Dzieci biorące udział w zajęciach teatralnych mają już na swoim koncie pierwsze sukcesy. Jedną z  wystawionych sztuk była II część „Dziadów” A. Mickiewicza. Spektakl obejrzała młodzież z sądeckich szkół.  Grupa teatralna „ Nadziejowcy” ma na swoim koncie adaptację   „Zemsty” A. Fredry.  Brała również udział   w Ogólnopolskim Przeglądzie Twórczości Muzyczno – Teatralnych Dzieci Niepełnosprawnych   „Albertiana 2003”.

Realizując programy oddziaływania wychowawczo – terapeutycznego w świetlicy terapeutycznej należy pamiętać, że osiągnięcie odległego celu, jakim jest doprowadzenie dziecka do jak największej sprawności psychoruchowej, a także jak najlepsze jego uspołecznienie  i usamodzielnienie osiąga się bardzo wolno pokonując poszczególne etapy szeroko rozumianej rehabilitacji.

Aby zapewnić rehabilitację ruchową władze Stowarzyszenia od początku przystąpiły do organizowania rehabilitacji ruchowej dla dzieci. Początkowo była to  jedna rehabilitanta oddelegowana ze Szpitala Zespolonego w Nowym Sączu.  Nawiązaliśmy  współpracę ze  Szpitalem Rehabilitacyjnym w  Radziszowie oraz lekarzem rehabilitacji  ze Szpitala im. Jana Pawła II w Krakowie.     Wzrastająca liczba dzieci chcących korzystać z rehabilitacji w Nadziei spowodowała konieczność zdobycia środków na  zatrudnienie kolejnych rehabilitantów i lekarza specjalisty. Do Stowarzyszenia zaczęli zgłaszać się rodzice z coraz młodszymi dziećmi. Skłoniło to rehabilitantów do poznawania nowych metod.

W styczniu 1998 roku Stowarzyszenie zarejestrowało Poradnię Wczesnej Diagnostyki    i Rehabilitacji „ Nadzieja”. 

Od listopada 2003r po reorganizacji utworzono Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej Dzienny Ośrodek Rehabilitacyjny „Nadzieja"